Online-AnalChemLab

1. สัดส่วนของการเกิดตะกอนต้องคงที่
2. ตะกอนที่เกิดขึ้นมีความสามารถในการละลายต่ำในสารละลายตัวอย่างและในสารละลายหรือน้ำล้างตะกอน
3. ในขั้นตอนการวิเคราะห์ตลอดจนในองค์ประกอบของตัวอย่าง ตัวรบกวนต้องมีปริมาณที่ต่ำ
4. ตะกอนที่เกิดขึ้นต้องมีพื้นผิวน้อยเพื่อป้องกันการถูกปนเปื้อนบนผิวของตะกอนจากสิ่งเจือปน
5. เทคนิคการแยกตะกอนออกจากสารละลายเริ่มต้นและการล้างตะกอนต้องทำอย่างระมัดระวังเพื่อป้องกันการสูญเสียตะกอนที่เกิดขึ้น
6. ตะกอนที่เกิดขึ้นต้องมีความเสถียรที่อุณหภูมิสูง
7. ตะกอนที่บริสุทธิ์ที่ได้จากการเผาแล้วต้องมีความสามารถในการดูดความชื้นได้ต่ำ

ขั้นตอนการวิเคราะห์ด้วยวิธีการตกตะกอน

Ba²⁺(aq) +   SO₄^2-(aq)  →  BaSO₄(s)

% SO₄^2- = น้ำหนักตะกอน x gravimetric factor  x 100

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. ครูซิเบิลพร้อมฝาปิด (crucible)
3. ตู้อบไฟฟ้า
4. โถดูดความชื้น (decicator)

• สารละลายแบเรียมคลอไรด์ (BaCl₂ 5 % w/v)
• สารละลายซิลเวอร์ไนเทรต (AgNO₃ 0.10 mol/L)
• กรดไฮโดรคลอริกเข้มข้น (conc. HCl, 36%w/v)

1. เตรียมครูซิเบิลพร้อมฝาปิด ที่มีน้ำหนักคงที่โดยการนำครูซิเบิลพร้อมฝาที่ล้างสะอาดอบที่อุณหภูมิ 105°C ประมาณ 1 ชั่วโมง ทำให้เย็นในเดซิเคเตอร์แล้วชั่งน้ำหนักที่คงที่
2. ชั่งตัวอย่างให้ได้น้ำหนักที่แน่นอนในช่วง 30-0.35 กรัม ใส่สารตัวอย่างลงในบีกเกอร์ 400 mL
3. เติมน้ำกลั่นลงไป 25 mL และเติม HCl ลงไป 0.5 mL (ประมาณ 10 หยด) เติมน้ำกลั่นให้ได้ปริมาตรประมาณ 200-250 mL คนให้สารละลายตัวอย่างละลายเป็นเนื้อเดียวกัน
4. ต้มสารละลายให้เดือด ยกลงจาก hot plate จากนั้นเติมสารละลาย BaCl₂ ปริมาตร 10-12 mL อย่างช้า ๆ พร้อมทั้งคนตลอดเวลา
5. ปล่อยให้เกิดตะกอนที่ก้นบีกเกอร์ประมาณ 2-3 นาที ทดสอบว่าการตกตะกอน BaSO₄ เกิดขึ้นสมบูรณ์หรือยัง โดยการหยดสารละลาย BaCl₂ ลงไปบนสารละลายส่วนที่ใส ถ้าพบว่ามีตะกอนขาวขุ่น ให้เติมสารละลาย BaCl₂ ลงไปอีก 3 mL และคนให้เข้ากัน ทดสอบความสมบูรณ์ของการตกตะกอนอีกครั้ง เมื่อการตกตะกอน BaSO₄ เป็นไปอย่างสมบูรณ์แล้ว ให้นำสารแขวนลอยนี้ไปอุ่นให้ร้อน (อย่าให้เดือด) เป็นเวลา 1 ชั่วโมง
6. กรองตะกอนที่ได้ด้วยกระดาษกรองเบอร์ 42 (ต้องฉีดล้างตะกอนที่ติดกับบีกเกอร์ออกให้หมดด้วยน้ำร้อน) จากนั้นล้างตะกอนที่ได้ด้วยน้ำร้อนหลายๆ ครั้งจนปราศจากไอออนคลอไรด์ (ทดสอบโดยสารละลาย AgNO₃ ถ้ายังมีตะกอนมีขาวให้ล้างตะกอนต่อด้วยน้ำร้อน)
7. นำกระดาษกรองพร้อมตะกอนออกจากกรวยกรอง พับกระดาษกรองดังรูป
8. นำกรวยกระดาษกรองที่พับเสร็จแล้วใส่ลงในถ้วยครูซิเบิลที่มีฝาปิด นำไปเผาด้วยตะเกียงบุนเสน (รูปที่ 2) ค่อยๆให้ความร้อนเพื่อให้กระดาษกรองเกิดการไหม้อย่างช้า ๆ ขณะที่ทำการเผาให้เปิดฝาครูซิเบิลไว้ ถ้ากระดาษกรองติดไฟลุกไหม้ขึ้นมาให้ปิดฝาทันที เมื่อกระดาษกรองถูกเผาไหม้จนหมดแล้วให้เปลี่ยนไปเผาด้วยเตาเผาที่อุณหภูมิ 600°C เป็นเวลา 1 ชั่วโมง
9. นำครูซิเบิลออกจากเตาเผาวางบนแผ่นกระเบื้องที่สะอาดจนอุณหภูมิลดลงและทิ้งให้เย็นในโถดูดความชื้น
10. นำไปชั่งหาน้ำหนักที่แน่นอน

การทดลอง 1.2 : การหาปริมาณความชื้นในใบชา    (เวลา 2 ชั่วโมง)

หลักการ (Principle) :

ความชื้น (moisture content) คือสารที่สูญเสียไปจากตัวอย่างเมื่อเพิ่มความร้อนให้แก่ตัวอย่างนั้น  ความร้อนที่ให้ต้องมีอุณหภูมิไม่สูงกว่าจุดเดือดของน้ำหรือปล่อยให้สารตัวอย่างตั้งทิ้งไว้ในสารดูดความชื้น น้ำหนักที่หายไปจากตัวอย่างคือสารที่ระเหยได้ทั้งหมด (total volatile matter) ส่วนกากหรือของแข็งแห้งที่เหลืออยู่หลังจากน้ำระเหยออกไปหมดแล้วเรียกว่า ของแข็งทั้งหมด  (total solid) การวิเคราะห์หาปริมาณความชื้นที่นิยมใช้ในห้องปฏิบัติการมากคือวิธีให้ความร้อนด้วยเตาอบร้อน โดยมีหลักการคือหาน้ำหนักตัวอย่างที่หายไป เนื่องจากการระเหยของน้ำที่มีอยู่ในสารตัวอย่างเป็นไอน้ำ ที่อุณหภูมิใกล้จุดเดือดหรือที่จุดเดือดของน้ำ แต่อาจมีพวกน้ำมันระเหยที่ประกอบอยู่ในตัวอย่างสูญเสียไปด้วย เทคนิคการวิเคราะห์โดยการทําให้ระเหยมี 2 แบบ คือ

1) วิธีตรง (direct method) ใช้ตัวดูดกลืนที่เหมาะสม ซึ่งจะดูดกลืนไอสารที่ได้จากการเผาตัวอย่างน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นของตัวดูดกลืนคือน้ำหนักของไอที่ได้

2) วิธีอ้อม (indirect method) เป็นการหาน้ำหนักที่สูญเสียไปของสารประกอบเมื่อนํามาเผา เช่น การหาปริมาณน้ำในตัวอย่าง ผลต่างของน้ำหนักของตัวอย่างก่อนเผาและหลังเผาคือปริมาณน้ำในตัวอย่าง

อุปกรณ์ (Equipments) :

1. เครื่องชั่งละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. ครูซิเบิล
3. ตู้อบไฟฟ้า
4. โถแก้วดูดความชื้น

สารเคมี (Reagents) :

• ใบชา

วิธีการทดลอง (Methodology) :

1. อบครูซิเบิลพร้อมฝาปิดที่ 105°C เป็นเวลา 30-60 นาที เก็บไว้ในโถแก้วดูดความชื้น
2. ชั่งน้ำหนักครูซิเบิลพร้อมฝาปิด จดน้ำหนักที่แน่นอน
3. ชั่งตัวอย่างประมาณ xxx กรัม ใส่ในครูซิเบิล จดน้ำหนักสารตัวอย่าง
4. อบพร้อมฝาปิด (เปิดฝาปิดเล็กน้อย) ในตู้อบไฟฟ้าที่อุณหภูมิ 105°C เป็นเวลาประมาณ 3 ชั่วโมง
5. นำครูซิเบิลพร้อมฝาปิด (อย่าใช้มือจับ) ทิ้งให้เย็นในโถดูดความชื้นประมาณ 30 นาที
6. ชั่งน้ำหนัก
7. นำไปอบซ้ำ ครั้งละ 30 นาที จนกระทั่งได้น้ำหนักที่คงที่

การทดลอง 2.1 : การเตรียมสารละลายและการหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย NaOH  (เวลา 2 ชั่วโมง)

หลักการ (Principle) :

การหาความเข้มข้นแน่นอน (standardization) เป็นขั้นตอนการหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลายประเภททุติยภูมิ (secondary standard) โดยอาศัยการไทเทรตกับสารละลายมาตรฐานปฐมภูมิ (primary standard) ที่เตรียมความเข้มข้นอย่างแน่นอน

การหาความเข้มข้นแน่นอนโดยการไทเทรต เป็นวิธีที่ง่ายสำหรับการการหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลายทุติยภูมิ เพราะการไทเทรตสามารถรู้ปริมาตรของสารละลาย และสามารถคำนวณความเข้มข้นของสารตามปริมาณสารสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นตามปฏิกิริยาเคมี

Link : การคำนวณและวิธีการเตรียมสารละลาย

การคำนวณหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย

                               aA   +   bB  →  cC   +   dD

ต้องการหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย A

• A เป็นตัวไทเทรต (เป็นสารละลายทุติยภูมิ)
• B เป็นตัวถูกไทเทรต (เป็นสารละลายปฐมภูมิ)

ในกรณีที่ B ถูกนำมาในสถานะของแข็ง โดยชั่งน้ำหนักที่แน่นอน สามารถคำนวณได้ดังนี้

b x mmol A =  a x mmol B

mmol A = (a/b) mmol B

M_AV_A = (a/b)(mg B/Mw.B)

M_A = (a/b)(mg B/Mw.B x V_A)

อุปกรณ์ (Equipments) :

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. บิวเรต

สารเคมี (Reagents) :

• โซเดียมไฮดรอกไซด์ (NaOH) (MW. = 40.0 g/mol)
• ฟีนอล์ฟทาลีน (phenolphthalein) 0.1% w/v ชั่งฟีนอล์ฟทาลีน 0.1 กรัม ละลายด้วยเอทานอล 30 mL แล้วเติมน้ำกลั่น 70 mL คนให้ละลายเข้ากัน (เจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการเตรียมให้แล้ว)
• โพแทสเซียมไฮโดรเจนพทาเลต (KHC₈H₄O₄, KHP) (MW.=204.224 g/mol) ที่ผ่านการอบที่อุณหภูมิ 110°C เป็นเวลา 2 ชั่วโมง และให้เย็นในเดซิเคเตอร์ (สารนี้เป็นสารมาตรฐานปฐมภูมิ)

วิธีการทดลอง (Methodology) :

ตอนที่ 1 เตรียมสารละลาย NaOH

ชั่ง NaOH ประมาณ 1 กรัม (ใช้เครื่องชั่ง 2 ตำแหน่ง) ละลายในบีกเกอร์ เติมน้ำกลั่น 250 mL คนให้ละลาย (บีกเกอร์จะร้อน) อาจจำเป็นต้องแช่ในอ่างน้ำ แล้วรินเก็บใส่ขวดพลาสติกปิดจุก (ห้ามใช้จุกแก้ว) (** ปิดฉลากวันที่เตรียม)

ตอนที่ 2 การหาความเข้มข้นแน่นอน (standardization) ของสารละลาย NaOH

1. ชั่งสาร KHC₈H₄O₄ 0.50xx g ในบีกเกอร์ 50 mL เติมน้ำปริมาตร 25.00 mL (ใช้ปิเปตขนาด 25.00 mL) แล้วเทใส่ขวดรูปชมพู่ (ทำการทดลองซ้ำอีก 2 ครั้ง)
2. เติมฟีนอลฟ์ทาลีน 2-3 หยด แล้วเติมน้ำปริมาตร 00 mL โดยใช้ปิเปต
3. ไทเทรตด้วยสารละลาย NaOH ที่บรรจุอยู่ในบิวเรต จนสารละลายเปลี่ยนจากสารละลายใสไม่มีสีเป็นสีชมพูอ่อนอย่างถาวร จดปริมาตร NaOH ที่ใช้ (ตามหลักเลขนัยสำคัญ)
4. คำนวณความเข้มข้นของสารละลาย NaOH

ปฏิกิริยา          KHP  +  NaOH  →  NaKP +  H₂O

1 mmol NaOH = 1 mmol KHP

M_NaOHV_NaOH = mgKHP/Mw.KHP

M_NaOH = mgKHP/(Mw.KHP x V_NaOH)

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. บิวเรต

• HCl 36%w/w (Mw.=36.46 g/mol, d=1.18 g/mL)
• เมทิลออเรนจ์ (methyl orange) (เจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการเตรียมให้แล้ว)
• Na₂CO₃ (Mw.=99 g/mol) อบที่อุณหภูมิ 120°C เป็นเวลา 2 ชั่วโมงและให้เย็นในเดซิเคเตอร์

1. ชั่ง Na₂CO₃ 0.10xx กรัม ในบีกเกอร์ 50 mL เติมน้ำ 25.00 mL (ใช้ปิเปตขนาด 25 mL) แล้วเทใส่ขวดรูปชมพู่ (ทำการทดลอง 3 ครั้ง)
2. เติมสารละลายอินดิเคเตอร์เมทิลออเรนจ์ 5-6 หยด
3. ไทเทรตด้วยสารละลาย HCl ที่บรรจุอยู่ในบิวเรต จนสารละลายเปลี่ยนจากสารละลายเหลืองส้มเป็นสีแดง จดปริมาตรสารละลาย HCl ที่ใช้ (ตามหลักเลขนัยสำคัญ)
4. คำนวณความเข้มข้นของสารละลาย HCl

mmol HCl = 2 mmol Na₂CO₃ 

M_HClV_HCl = 2 x (mg Na₂CO₃/Mw.Na₂CO₃)

M_HCl = 2 x (mg Na₂CO₃/(105.99 g/mol x V_HCl)

การทดลอง 3.1 : การหาปริมาณกรดแร่ในน้ำส้มสายชูกลั่น  (เวลา 2 ชั่วโมง)

หลักการ (Principle) :

xxx

อุปกรณ์ (Equipments) :

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. บิวเรต

สารเคมี (Reagents) :

• น้ำส้มสายชู
• สารละลาย NaOH (จากการทดลองที่ 2.1)
• ฟีนอล์ฟทาลีน

วิธีการทดลอง (Methodology) :

1. การเตรียมสารละลายตัวอย่างน้ำส้มสายชู

ปิเปตน้ำส้มสายชู 5.00 mL (ใช้ปิเปต) ใส่ลงในขวดกำหนดปริมาตร 100 mL แล้วเจือจางด้วยน้ำกลั่นจนถึงขีดบอกปริมาตร จะมีอัตราส่วนเจือจาง (dilution factor) 20 เท่า

2. การทดลอง

ตอนที่ 1 การหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย NaOH (ทำการทดลองเช่นเดียวกับการทดลองที่ 2.1)

• คำนวณความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย NaOH ในหน่วย mol/L

ตอนที่ 2 การไทเทรตหาปริมาณกรดแอซีติก (%w/v) ในน้ำส้มสายชูกลั่น

1. ปิเปตน้ำส้มสายชูที่เตรียมไว้ ปริมาตร 25.00 mL ใส่ลงในขวดรูปชมพู่ขนาด 250 mL
2. เติมสารละลายอินดิเคเตอร์ฟีนอล์ฟทาลีน 2-3 หยด
3. ไทเทรตกับสารละลาย NaOH ที่บรรจุในบิวเรต จนกระทั่งสารละลายเปลี่ยนจากสารละลายใสไม่มีสีเป็นสีชมพูอ่อนอย่างถาวร จดปริมาตรของสารละลาย NaOH ที่ใช้ (ตามหลักเลขนัยสำคัญ)
4. คำนวณความเข้มข้น CH₃COOH ในสารตัวอย่าง
5. คำนวณ %(w/v) CH₃COOH ในสารตัวอย่าง

การคำนวณ :

ปฏิกิริยา          CH₃COOH(aq) + NaOH(aq)  → CH₃COONa(aq) + H₂O(l)

1 mmol CH₃COOH  = 1 mmol NaOH

การทดลอง 3.2 : การหาปริมาณอัลคานิตีรวมในโซดาแอซ  (เวลา 2 ชั่วโมง)

หลักการ (Principle) :

xxx

อุปกรณ์ (Equipments) :

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. บิวเรต

สารเคมี (Reagents) :

• สารตัวอย่าง (รับจากอาจารย์คุมการทดลอง)
• สารละลาย HCl (จากการทดลองที่ 2.2)
• สารละลายอินดิเคเตอร์เมทิลออเรนจ์

วิธีการทดลอง (Methodology) :

ตอนที่ 1 การหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย HCl (ทำเช่นเดียวกับการทดลองที่ 2.2)

• คำนวณความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย HCl ในหน่วย mol/L

ตอนที่ 2 การวิเคราะห์หาปริมาณโซเดียมคาร์บอเนตในโซดาแอช

1. ชั่งสารตัวอย่างให้มีปริมาณระหว่าง 0.10-0.15 กรัม แล้วใส่ลงในขวดรูปชมพู่ ละลายด้วยน้ำกลั่น 50.00 mL (ทำ 3 ขวด)
2. เติมสารละลายอินดิเคเตอร์เมทิลออเรนจ์ 5-6 หยด
3. ไทเทรตด้วยสารละลาย HCl ที่บรรจุอยู่ในบิวเรต จนสารละลายเปลี่ยนจากสารละลายเหลืองส้มเป็นสีแดง จดปริมาตรสารละลาย HCl ที่ใช้ (ตามหลักเลขนัยสำคัญ)
4. คำนวณร้อยละโดยน้ำหนัก Na₂CO₃ ในสารตัวอย่าง

การคำนวณ :

ปฏิกิริยา    Na₂CO₃ + 2HCl  →  CO₂ + 2NaCl + H₂O

1 mmol Na₂CO₃  =  2 mmol HCl

การทดลอง 4.1 : การหาปริมาณคลอไรด์โดยวิธีของโมร์  (เวลา 2 ชั่วโมง)

หลักการ (Principle) :

วิธีการวิเคราะห์คลอไรด์โดยวิธีของโมร์เป็นวิธีการไทเทรตโดยตรง ใช้ได้ดีในช่วงความเข้มข้น 0.15-10 มิลลิกรัมคลอไรด์ วิธีนี้ใช้ซิลเวอร์ไนเทรต (AgNO₃) เป็นตัวไทเทรต (titrant) ทำปฏิกิริยากับคลอไรด์ไอออน (Cl^–) โดยมีโพแทสเซียมโครเมต (K₂CrO₄) เป็นอินดิเคเตอร์ เมื่อ Ag⁺ ทำปฏิกิริยาพอดีกับคลอไรด์ไอออนในตัวอย่างทั้งหมดแล้ว Ag⁺ จะทำปฏิกิริยากับ CrO₄^–

สารละลาย AgNO₃ ต้องทำการหาความเข้มข้นแน่นอนด้วยสารละลายมาตรฐานปฐมภูมิ NaCl ในการไทเทรตคลอไรด์ไอออนจะตกเป็นตะกอนสีขาวของซิลเวอร์คลอไรด์ (AgCl) ดังสมการ

Ag⁺ (aq) + Cl^– (aq)  → AgCl(s)

เกลือ AgCl ละลายน้ำได้น้อยมาก

K_sp = [Ag⁺][Cl^–] = 1.6 x10^-10)

จุดยุติ (end point) ของปฏิกิริยาไม่สามารถวัดด้วยตาเปล่า จึงต้องใช้อินดิเคเตอร์โครเมตไอออน (CrO₄^2-) ทำหน้าที่เป็นอินดิเคเตอร์โดยให้สีแดงเข้มของซิลเวอร์โครเมต (Ag₂CrO₄) เนื่องจากอินดิเคเตอร์ชนิดนี้ต้องการปริมาณน้ำยาเคมีที่ใช้ในการไทเทรตที่มากเกินพอเพื่อที่จะให้เกิดตะกอนที่มีสีซึ่งตาสามารถมองเห็นได้ ในขณะที่ถึงจุดยุตินั้นคลอไรด์ในน้ำจะหมดไปเมื่อหยดสารละลาย AgNO₃ ลงมาอีก Ag⁺ จะทำปฏิกิริยากับ CrO₄^– ทำให้เกิดตะกอนสีแดงเข้มของ Ag₂CrO₄ ดังสมการ

2Ag⁺(aq) + CrO₄^2-(aq)  →  Ag₂CrO₄(s)

อุปกรณ์ (Equipments) :

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. บิวเรต

สารเคมี (Reagents) :

• AgNO₃ (Mw.=169.87 g/mol) ชั่ง AgNO₃ ประมาณ 1.2x กรัม ในบีกเกอร์ 50 mL ละลายด้วยน้ำกลั่นเล็กน้อย เทใส่ขวดกำหนดปริมาตร 500 mL ปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่น เก็บไว้ในขวดสีชา
• NaCl (Mw.=58.44 g/mol) ชั่ง NaCl 0.206x กรัม (ที่ผ่านการอบที่ 120°C เวลาประมาณ 2 ชม.) ในบีกเกอร์ 50 mL ละลายด้วยน้ำกลั่นเล็กน้อย เทใส่ขวดกำหนดปริมาตร 250 mL ปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่น คำนวณความเข้มข้นในหน่วย นอร์มัล (N)
• โพแทสเซียมโครเมต (K₂CrO₄) ละลาย K₂CrO₄ 4.00 กรัมในน้ำกลั่นปริมาตร 100 mL เติมสารละลาย AgNO₃ ทีละหยดจนเกิดตะกอนสีแดงของซิลเวอร์โครเมตขึ้น ตั้งทิ้งไว้ 12 ชั่วโมง กรองตะกอนทิ้งไป (เจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการเตรียมให้)
• น้ำตัวอย่าง แต่ละกลุ่มเตรียมน้ำดื่ม หรือน้ำที่ต้องการวิเคราะห์

วิธีการทดลอง (Methodology) :

ตอนที่ 1 การหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย AgNO₃

1. ปิเปตสารละลาย NaCl 10.00 mL ลงในขวดรูปชมพู่ขนาด 250 mL เติมน้ำกลั่น 10.00 mL
2. เติมสารละลาย K₂CrO₄ 0.5 mL (ประมาณ 10 หยด)
3. ไทเทรตด้วยสารละลาย AgNO₃ ที่บรรจุในบิวเรตและเขย่าขวดรูปชมพู่อยู่เสมอ สังเกตสีแดงของสารละลายเมื่อเติมสารละลาย AgNO₃ ลงไป จนกระทั่งได้ตะกอนสีเหลืองอมส้ม (สีอิฐ) ถือว่าเป็นจุดยุติ (ระมัดระวังในการสังเกตสีของตะกอน)
4. จดปริมาตรสารละลาย AgNO₃ ที่ใช้ไป (ตามหลักเลขนัยสำคัญ)
5. คำนวณความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย AgNO₃ หน่วยนอร์มัล

 ตอนที่ 2 การไทเทรตหาปริมาณคลอไรด์ในน้ำตัวอย่าง

1. เตรียมตัวอย่างน้ำ 10.00 mL ลงในขวดรูปชมพู่ขนาด 250 mL เติมน้ำกลั่น 10.00 mL (ทำการทดลองซ้ำ 3 ซ้ำ)
2. ปรับ pH ของน้ำตัวอย่างอยู่ในช่วง 7-8 โดยใช้สารละลาย NaOH 1 mol/L หรือ H₂SO₄ 0.1 mol/L
3. เติมสารละลาย K₂CrO₄0 mL (20 หยด)
4. ไทเทรตด้วยสารละลาย AgNO₃ จนกระทั่งได้ตะกอนสีเหลืองอมส้ม (สีอิฐ) ถือว่าเป็นจุดยุติ

 ตอนที่ 3 การทำแบลงค์ (Blank)

ทำการทดลองเหมือนตอนที่ 2 แต่ใช้น้ำกลั่น 100 mL แทนน้ำตัวอย่าง (ค่า Blank ควรอยู่ระหว่าง 0.2-0.4 mL)

การคำนวณ :

A = ปริมาตร (mL) ของสารละลาย AgNO₃ ที่ใช้ในการไทเทรตตัวอย่างน้ำ
B = ปริมาตร (mL) ของสารละลาย AgNO₃ ที่ใช้ในการไทเทรตแบลงค์
N = นอร์มัลของสารละลาย AgNO₃

หมายเหตุ สารละลายในการทดลองนี้มีโครเมียม (Cr) ซึ่งมีความเป็นพิษสูง ให้นักศึกษาทิ้งสารละลายในถังบรรจุของเสียที่เป็น Cr³⁺/Cr⁶⁺ ห้ามทิ้งลงอ่างน้ำ

MnSO₄(aq) + NaOH(aq) + O₂(g)  →  Mn(OH)₂(s)

Mn(OH)₂(s) + 4H⁺(aq) + 2I^–(aq)  →  Mn²⁺(s) + I₂(aq) + 3H₂O(l)

I₂(aq) +  2S₂O₃^2-(aq)  → 2I^–(aq) + S₄O₆^2-(aq)

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. บิวเรต
3. ขวด DO ขนาด 300 mL

• สารละลายแมงกานีสซัลเฟต (manganese sulfate) ละลาย MnSO₄×4H₂O 48.0 กรัม หรือ ในน้ำกลั่นแล้วทำให้เจือจางเป็น 100 mL (อาจารย์ผู้ควบคุมเตรียมให้)
• อัลคาไลน์ ไอโอไดด์ เอไซด์ (alkaline-iodide-azide) ละลาย NaOH 50 กรัม และ NaI 13.5 กรัมในน้ำกลั่นแล้วทำให้เจือจางปริมาตร 100 mL และเติมโซเดียมเอไซด์ (NaN₃) 1 กรัม (ซึ่งละลายในน้ำกลั่น 4 mL) (อาจารย์ผู้ควบคุมเตรียมให้)
• น้ำแป้ง ละลายแป้ง 1.6 กรัม เติมกรดซาลิไซลิก 0.2 กรัม ในน้ำร้อนเดือด 100 mL
• Na₂S₂O₃×5H₂O 0.025 N ชั่ง Na₂S₂O₃×5H₂O (Mw=248.18 g/mol) 6.02xx กรัม ในบีกเกอร์ 50 mL ละลายน้ำกลั่นเล็กน้อย และเติม NaOH 0.4 กรัม เติมน้ำกลั่นให้ปริมาตรเป็น 1000 mL
• KH(IO₃)₂ 0.025 N ชั่ง KH(IO₃)₂ (Mw=389.92 g/mol) 0.4062 กรัม (ผ่านการอบที่ 105°C) ในบีกเกอร์ 50 mL ละลายน้ำกลั่นเล็กน้อย เทใส่ขวดวัดปริมาตร 500 mL ปรับปริมาตรครบขีดปริมาตร

• ชั่ง KI 2 กรัม ในบีกเกอร์ 50 mL แล้วเทใส่ในขวดรูปชมพู่ 250 mL เติมน้ำกลั่น 100 mL
• เติมสารละลาย H₂SO₄ 0.50 mL ด้วยปิเปต 1.00 mL
• เติมสารละลาย KH(IO₃)₂ 00 mL (ใช้ปิเปต 20.00 mL) ใส่ลงไป เขย่าให้เข้ากัน
• ไทเทรตกับสารละลาย Na₂S₂O₃ ที่บรรจุในบิวเรต จนสารละลายเป็นสีเหลืองอ่อน ให้หยุดไทเทรตไว้ก่อน ให้เติมน้ำแป้ง 20 หยด แล้วไทเทรตต่อจนสารละลายเปลี่ยนจากสีน้ำเงินเป็นสารละลายใสไม่มีสี
• จดปริมาตรของสารละลาย Na₂S₂O₃ (ตามหลักเลขนัยสำคัญ)
• คำนวณความเข้มข้นของสารละลาย Na₂S₂O₃ หน่วยนอร์มัล (N)

1. เก็บน้ำตัวอย่างในขวด DO (แนะนำวิธี ขั้นตอนและข้อควรระวังในการเก็บตัวอย่าง)
2. เติมสารละลาย MnSO₄ 1 mL และสารละลายอัลคาไลน์ ไอโอไดด์ เอไซด์ 1 mL ลงในขวด BOD โดยให้ปลายปิเปตแตะที่ปากขวดเหนือผิวน้ำตัวอย่างเล็กน้อย (อย่าให้ปลายปิเปตจุ่มลงในน้ำตัวอย่าง) ปิดจุกขวด ระวังอย่าให้มีฟองอากาศ ผสมให้เข้ากันโดยคว่ำขวดขึ้นลง 15 ครั้ง เพื่อให้ของเหลวผสมเข้ากัน ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น
3. ตะกอนสีขาวของ Mn(OH)₂ จะถูกออกซิไดซ์โดยออกซิเจนในน้ำเป็นตะกอนสีน้ำตาลของแมงกานีส (IV) ออกซีไฮดรอกไซด์ (MnO(OH)₂)
4. ตั้งทิ้งไว้ให้ตกตะกอนจนได้ปริมาณน้ำใส ½ ของขวด (ปริมาณตะกอนขึ้นอยู่กับปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ)
5. เติม H₂SO₄ 1 mL โดยให้กรดค่อย ๆ ไหลไปข้างขวด ปิดจุกผสมให้เข้ากันโดยคว่ำขวดขึ้นลงจนกระทั่งตะกอนละลายหมด ในขั้นตอนนี้แมงกานีส (IV) จะออกซิไดซ์ไอโอไดด์ (I^–) เป็นไอโอดีน (I₂) ทันที ซึ่งให้สารละลายสีเหลืองใส
6. ตวงสารละลายปริมาตร 201 mL ใส่ในขวดรูปชมพู่ 250 mL (โดยใช้กระบอกตวง 100 mL และปิเปต 1 mL)
7. ไทเทรตกับสารละลาย Na₂S₂O₃ ที่บรรจุในบิวเรต จนสารละลายเป็นสีเหลืองอ่อนให้หยุดไทเทรต แล้วเติมน้ำแป้ง 1 mL (20 หยด) แล้วไทเทรตต่อจนสารละลายเปลี่ยนจากสีน้ำเงินเป็นสารละลายไม่มีสี
8. จดปริมาตรของสารละลาย Na₂S₂O₃ (ตามหลักเลขนัยสำคัญ)
9. คำนวณปริมาณออกซิเจนละลายในน้ำ (หน่วย mg/L)

การทดลอง 4.3 : การหาความกระด้างรวมในตัวอย่างน้ำ  (เวลา 2 ชั่วโมง)

หลักการ (Principle) :

ความกระด้างของน้ำเป็นการวัดความสามารถของน้ำที่จะตกตะกอนสบู่ สบู่จะถูกทำให้ตกตะกอนโดย Ca²⁺ และ Mg²⁺ ในน้ำเป็นส่วนใหญ่ แต่อาจตกตะกอนโดยไอออนตัวอื่น ๆ เช่น Al³⁺, Fe²⁺, Mn²⁺, Sr²⁺, Zn²⁺ ได้ด้วย แต่เนื่องจากไอออน Ca²⁺ และ Mg²⁺ มีอยู่ในน้ำธรรมชาติเป็นปริมาณมาก ดังนั้นจึงให้คำจำกัดความของความกระด้างของน้ำว่าเป็นสมบัติของน้ำ ซึ่งแทนค่าความเข้มข้นทั้งหมดของ Ca²⁺ และ Mg²⁺ ซึ่งบอกในรูปมิลลิกรัมต่อลิตร (mg/L หรือ ppm) ของแคลเซียมคาร์บอเนต (CaCO₃) เช่น น้ำอ่อน, น้ำค่อนข้างกระด้าง, น้ำกระด้าง และน้ำกระด้างมากจะมีความกระด้างเป็น  0-75, 75-150, 150-300 และมากกว่า 300 mg/L as CaCO₃ ตามลำดับ

ความกระด้างของน้ำจะแสดงในหน่วยมิลลิกรัมต่อลิตรของเกลือแคลเซียมคาร์บอเนต ในการวิเคราะห์จะนำน้ำตัวอย่างมาทำการไทเทรตด้วยสารละลาย EDTA โดยมี eriochrome Black-T เป็นอินดิเคเตอร์

อุปกรณ์ (Equipments) :

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. บิวเรต

สารเคมี (Reagents) :

• CaCO₃ (MW=100.01 g/mol) ชั่ง CaCO₃0000 กรัม (ที่ผ่านการอบที่อุณหภูมิ 105°C นาน 1 ชั่วโมง) ในบีกเกอร์ 50 mL ละลายด้วยน้ำกลั่นประมาณ 25.00 mL จนละลายหมด ต้มจนดือดเพื่อไล่ CO₂ จึงเทสารทั้งหมดลงในขวดกำหนดปริมาตรขนาด 1000 mL แล้วปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่น (1 mL = 1 mg CaCO₃)
• EDTA (MW=372.24 g/mol) ชั่ง Na₂EDTA×2H₂O หนักประมาณ 3.725 กรัม (ที่ผ่านการอบที่อุณหภูมิ 80°C นาน 1 ชั่วโมง) ละลายในน้ำ 700 mL กวนสารละลายโดยใช้แท่งแม่เหล็ก เติม NaOH ทีละน้อย ๆ (ประมาณ 5 กรัม) คนจนละลายหมดแล้วปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่นให้ได้ 1000 mL
• สารละลาย eriochrome black-T 1% w/v ละลาย eriochrome black-T 1.0 กรัม ใน 100 mL (20:20:60 v/v ethanol : ethanolamine : H₂O)
• บัฟเฟอร์ pH 10 (NH₄Cl-NH₃) ชั่งเกลือ NH₄Cl 6.8 กรัม ละลายด้วยสารละลายแอมโมเนียเข้มข้น 57 mL แล้วเจือจางด้วยน้ำกลั่นจนครบปริมาตร 100 mL

วิธีการทดลอง (Methodology) :

ตอนที่ 1 การหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย EDTA

• ปิเปตสารละลาย CaCO₃ ปริมาตร 10.00 mL ลงในขวดรูปชมพู่ขนาด 250 mL และเติมสารละลายบัฟเฟอร์ 2 mL
• เติมสารละลาย eriochrome black-T 4-5 หยด
• ไทเทรตกับสารละลาย EDTA จนสารละลายเปลี่ยนจากม่วงแดงเป็นสีฟ้าอย่างถาวร
• บันทึกปริมาตรสารละลาย EDTA
• คำนวณความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย EDTA

>> Click การคำนวณการหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย EDTA

ตอนที่ 2 การวิเคราะห์หาความกระด้างของน้ำ

• ตวงน้ำตัวอย่าง 50 mL ใสในขวดรูปชมพู่ 250 mL และเติมสารละลายบัฟเฟอร์ 2 mL
• เติมสารละลาย eriochrome black-T 4-5 หยด (สารละลายเป็นสีม่วงแดง ถ้าน้ำตัวอย่างมีความกระด้าง)
• ไทเทรตกับสารละลาย EDTA จนสารละลายกลายเป็นสีฟ้าอย่างถาวร
• คำนวณความกระด้างรวม (ในหน่วย mg/L as CaCO₃)

>> Click การคำนวณหาความกระด้างรวมในน้ำ

การคำนวณ :
สมการ

การทดลอง 5.1 : การวิเคราะห์โดยวิธีโพเทนชิโอเมตริกไทเทรชัน  (เวลา 2 ชั่วโมง)

หลักการ (Principle) :

xxx

อุปกรณ์ (Equipments) :

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. บิวเรต
3. เครื่องวัดพีเอช (pH meter)
4. เครื่องกวนสารละลายแบบแม่เหล็ก

สารเคมี (Reagents) :

• โพแทสเซียมไฮโดรเจนพธาเลต (KHC₈H₄O₄)
• โซเดียมไฮดรอกไซด์ (NaOH)010 mol/L
• สารละลาย HCl 0.010 mol/L และ CH₃COOH 0.010 mol/L
• สารละลายบัฟเฟอร์

วิธีการทดลอง (Methodology) :

ตอนที่ 1 การหาความเข้มข้นแน่นอนของสารละลาย NaOH

ทำการทดลองเหมือนการทดลองที่ 2.1 [Click]

 ตอนที่ 2 การทำกราฟไทเทรชันของสารละลาย HCl

1. (*เจ้าหน้าที่) เตรียมเครื่องวัด pH ตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่ผู้ควบคุม ฉีดล้างขั้วไฟฟ้าด้วยน้ำกลั่น ซับเบาๆ ด้วยกระดาษทิชชูแล้วทำการปรับค่ามาตรฐาน (calibration) โดยจุ่มขั้วไฟฟ้าลงในขวดสารละลายบัฟเฟอร์มาตรฐานพีเอช 4, 7 และ 10 ตามลำดับ (ควรทำตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่และอาจารย์ผู้ควบคุมอย่างเคร่งครัด โดยเฉพาะการใช้งานขั้วอิเล็กโทรด)
2. ปิเปตสารละลาย HCl 20.00 mL ถ่ายใส่ลงในบีกเกอร์ขนาด 250 mL เติมน้ำกลั่นประมาณ 75.00 mL (ให้ท่วมกระเปาะขั้วไฟฟ้า) ใส่แท่งแม่เหล็กที่ล้างสะอาดแล้วปรับให้หมุนอย่างสม่ำเสมอด้วยเครื่องกวนแท่งแม่เหล็ก
3. จุ่มขั้วไฟฟ้าที่ล้างสะอาดลงไป โดยให้สารละลายอยู่ในระดับท่วมกระเปาะแก้ว ระวังอย่าให้กระทบแท่งแม่เหล็ก และผนังบีกเกอร์
4. บรรจุสารละลาย NaOH ลงในบิวเรต จัดให้ปลายบิวเรตอยู่ในระดับ และตำแหน่งที่พอเหมาะ
5. เตรียมกระดาษกราฟ เขียนแกน x และ y ให้มีอัตราส่วน (scale) ที่เหมาะสม
6. อ่านค่า pH เริ่มต้นของสารละลาย แล้วเริ่มไทเทรตโดยปล่อยสารละลาย NaOH ลงมาครั้งละ 1.0 mL บันทึกค่า pH ที่ได้ พร้อมทั้งลากกราฟเพื่อหาจุดยุติ (ตามรูปที่ 5.2) ปริมาตรสารละลาย NaOH หลังจุดยุติควรมีปริมาตรเท่ากับก่อนจุดยุติ
7. ทำการทดลองเหมือนเดิมอีกครั้ง แต่ช่วงก่อนถึงจุดยุติและหลังจุดยุติประมาณ 2 mL ให้ปล่อยสารละลาย NaOH ทีละ 0.10 mL บันทึกค่า pH สำหรับเขียนกราฟอนุพันธ์ (ตามรูปที่ 5.3)

 ตอนที่ 3 การทำกราฟไทเทรชันของ CH₃COOH

ทำการทดลองเช่นเดียวกับตอนที่ 2 แต่เปลี่ยนจากสารละลาย HCl เป็นสารละลาย CH₃COOH 0.0100 mol/L

การทดลอง 6.1 : การหาปริมาณเหล็กรวมในน้ำด้วยวิธียูวี-วิสิเบิลสเปกโทรโฟโตเมตรี (เวลา 2 ชั่วโมง)

หลักการ (Principle) :

การหาปริมาณน้อยของเหล็กสามารถทำได้โดยการทำให้เหล็กเกิดสารเชิงซ้อนที่มีสี (สีแดงถึงส้ม) ระหว่างไอออน Fe²⁺ กับ 1,10-phenanthroline ที่เรียกว่าสารเชิงซ้อนเหล็กฟีแนนโทรลีน สารเชิงซ้อนไม่ขึ้นกับ pH ช่วงระหว่าง 3-9 โดยทั่วไปจะให้ pH ประมาณ 3.5 เพื่อป้องกันการตกตะกอนของเกลือเหล็ก เช่น เกลือฟอตเฟส เป็นต้น ในการทำให้เกิดสารเชิงซ้อนกับฟีแนนโทรลีน จะต้องทำการรีดิวซ์เหล็กทั้งหมดในสารละลายให้เป็นเหล็ก(II) เสียก่อนหรือไฮดรอกซีลามีนไฮโดรคลอไรด์ (hydroxylamine hydrochloride) สีของสารเชิงซ้อนระหว่างเหล็ก (II) กับฟีแนนโทรลีนจะเสถียรได้นาน

4Fe³⁺+ 2NH₂OH    →  4Fe²⁺+ N₂O + 4H⁺ + H₂O

Fe²⁺(aq) +  3PhH⁺ →  Fe(Ph)₃²⁺ + 3H⁺

อุปกรณ์ (Equipments) :

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. เครื่อง UV-vis

สารเคมี (Reagents) :

• สารละลายมาตรฐานเหล็ก 10 ppm (เตรียมจาก stock 1000 ppmFe) ในขวดกำหนดปริมาตร 25 mL
• สารละลาย NH₂OH×HCl 10%(w/v)
• สารละลายอะซิเตดบัฟเฟอร์ ละลาย CH₃COONH₄ 250 กรัม ในน้ำกลั่น 100 mL เติมสารละลาย CH₃COOH 700 mL เติมน้ำกลั่นจนครบปริมาตร 1000 mL
• สารละลายฟีแนนโทรลีน (1,10-phenanthrolien, 1% w/v)

วิธีการทดลอง (Methodology) :

ตอนที่ 1 การหาความยาวคลื่นสูงสุด (λ_max)

• ปิเปต 1.00 mL ของสารละลายมาตรฐานเหล็ก 10 ppm Fe ใส่ลงในขวดกำหนดปริมาตรขนาด 25.00 mL
• เติมสารละลาย NH₂OH×HCl 1 mL และสารละลายบัฟเฟอร์ 1 mL
• เติมสารละลาย 1,10-phenanthrolien 2 mL แล้วเติมน้ำกลั่นลงใปจนครบขีดปริมาตร เขย่าให้เข้ากันแล้วตั้งทิ้งไว้ประมาณ 10 นาทีจะได้สีของสารละลายเชิงซ้อนสีแดงของเหล็กฟีแนนโทรลีน
• นำสารละลายไปวัดการดูดกลืนแสงที่ความยาวคลื่นตั้งแต่ 800-400 nm
• นำผลที่วัดได้ไปเขียนความสัมพันธ์ระหว่างค่าการดูดกลืนแสงและความยาวคลื่น

ตอนที่ 2 การทำกราฟมาตรฐาน (standard calibration curve)

• เตรียมขวดกำหนดปริมาตรขนาด 25.00 mL จำนวน 6 ขวด แล้วปิเปตสารละลายมาตรฐานเหล็ก 10 ppm Fe ปริมาตร 0, 0.50, 1.00, 2.00, 3.00, 4.00 และ 5.00 mL ตามลำดับ (โดยใช้ปิเปตอันเดียวกัน) (**ขวดที่ 1 เป็นแบลงค์)
• ทำการทดลองเช่นเดียวกับตอนที่ 1
• นำผลที่วัดได้ไปเขียนกราฟมาตรฐานความเข้มข้น โดยเขียนระหว่างความเข้มข้นของสารละลายมาตรฐานเหล็กกับค่าการดูดกลืนแสงที่วัดได้

ตอนที่ 3 การวิเคราะห์หาปริมาณเหล็กรวมทั้งหมดในน้ำตัวอย่าง

• ปิเปตน้ำตัวอย่างที่ได้รับใส่ลงในขวดกำหนดปริมาตรขนาด 25.00 mL 3 ขวดๆ ละ 10.00 mL (ถ้าในน้ำตัวอย่างมีตะกอนหรือสิ่งเจือปนให้กรองเสียก่อน)
• ทำการทดลองเช่นเดียวกับตอนที่ 1 แต่วัดการดูดกลืนแสงที่ความยาวคลื่น 510 nm
• คำนวณหาปริมาณของเหล็กโดยเทียบกับกราฟมาตรฐาน แล้วคำนวณปริมาณเหล็กในน้ำตัวอย่าง

การทดลอง 6.2 :  การหาปริมาณแอสไพรินด้วยวิธียูวี-วิสิเบิลสเปกโทรโฟโตเมตรี (เวลา 2 ชั่วโมง)

หลักการ (Principle) :

…อยู่ระหว่างเพิ่มเติม…

อุปกรณ์ (Equipments) :

1. เครื่องชั่งไฟฟ้า ความละเอียด 4 ตำแหน่ง
2. เครื่อง UV-vis

สารเคมี (Reagents) :

• กรดซาลิไซลิกความเข้มข้น 100 ppm โดยชั่งกรดซาลิไซลิก 0.100 กรัม ละลายด้วยสารละลาย NaOH 5 mol/L ปริมาตร 10.00 mL เทใส่ขวดกำหนดปริมาตร ขนาด 100 mL ปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่น
• สารละลาย Fe³⁺ (100 mol/L) โดยชั่ง FeCl₃ (anhydrous) 1.62 กรัม ละลายลงในขวดกำหนดปริมาตรขนาด 100 mL และปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่น
• เตรียมสารตัวอย่าง ทำการบดยาเม็ดให้ละเอียด ชั่งน้ำหนัก 1.00 g แล้วละลายด้วยสารละลาย NaOH 0.5 mol/L ปริมาตร 1.00 mL ตั้งทิ้งไว้ประมาณ 10 นาที เทลงในขวดกำหนดปริมาตรขนาด 25.00 mL ปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่น

วิธีการทดลอง (Methodology) :

ตอนที่ 1 การหาความยาวคลื่นสูงสุด (λ_max)

• เตรียมขวดวัดปริมาตร 25.00 mL 1 ขวด เติมสารละลายกรดซาลิไซลิก 1.0 mL และเติมสารละลาย Fe³⁺ 4.0 mL แล้วปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่น
• นำสารละลายไปวัดการดูดกลืนแสงที่ความยาวคลื่นตั้งแต่ 800-400 nm
• นำผลที่วัดได้ไปเขียนกราฟการดูดกลืน ระหว่างค่าการดูดกลืนแสงกับความยาวคลื่น

ตอนที่ 2 การเตรียมกราฟมาตรฐานความเข้มข้น

1. เตรียมขวดกำหนดปริมาตรขนาด 25.00 mL จำนวน 6 ขวด แล้วปิเปตสารละลายกรดซาลิไซลิก ปริมาตร 0, 1.0, 1.5, 2.5, 4.0 และ 5.0 mL ตามลำดับ (**ขวดที่ 1 เป็นแบลงค์) และเติมสารละลาย Fe³⁺ 4.0 mL แล้วปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่น
2. วัดการดูดกลืนแสงที่ความยาวคลื่นสูงสุด (λ_max)
3. บันทึกค่าการดูดกลืนแสงของความเข้มข้นของกรดซาลิไซลิกที่แตกต่างกัน
4. เขียนกราฟมาตรฐานความเข้มข้น คำนวณหาความชัน และจุดตัดแกน โดยใช้โปรแกรม MS Excel

ตอนที่ 3 การทดลองหาปริมาณแอสไพรินในยาเม็ด

1. ตวงสารละลายตัวอย่างลงในขวดวัดปริมาตรขนาด 25.00 mL 3 ขวดๆ ละ 10.00 mL
2. เติมสารละลาย Fe³⁺4.0 mL แล้วปรับปริมาตรด้วยน้ำกลั่น
3. วัดการดูดกลืนแสงที่ความยาวคลื่นสูงสุด (λ_max)
4. คำนวณหาปริมาณโดยเทียบกับกราฟมาตรฐาน